يك دقيقه براي خودم

گاهي مراقبت از كار به معني مراقبت از خود مي باشد. فكر را به درون خودتان متمركز كنيد. درون شما هماني است كه تو هستي.

درون يا نفس ما همان قدر با هم متفاوتند كه اثر انگشتانمان. اين نفس است كه بايد از آن مراقبت كنيم زيرا وقتي از نفس هاي خود به خوبي مراقبت كنيم سالمتر و خوشحالتر خواهيم بود و در چنين شرايطي بهتر كار خواهيم كرد و بيشتر قادر به كمك به ديگران خواهيم بود.

كساني كه از خود به خوبي مراقبت نمي كنند و توجه كمي به خود دارند مسلما براي ديگران خوب و مفيد نيستند. اگر بيشتر از خود مراقبت بعمل آورند براي ديگران هم بهتر خواهد بود. با چشم درون به نتيجه كارتان نگاه كنيد. زماني كه شما به كار اهميت بيشتري مي دهيد تا به خانواده و يا زماني كه به خانواده توجه بيشتري مي كنيد تا به خود در اين زمان تعادل زندگي از دستتان خارج مي شود.

براي خوشحال تر شدن كافي است بنشيني و به ساعتت نگاه نكني تا زماني كه احساس كني يك دقيقه گذشته است نه يك ثانيه بيشتر و نه كمتر. با كمك يك دقيقه بودن با خود, ابتدا مي تواني از كاري كه در حال انجامش هستي آگاه شوي و سپس مي تواني با آگاهي يك راه بهتر را برگزينيم.

وقتي دقيقه اي مي ايستي و ساكت و آرام نگاه مي كني, اغلب راه بهتري مي بيني و سپس همان طور كه اغلب امكان پذير است، آن را انجام مي دهي. همين يك دقيقه ساده و صريح نگاه كردن و انديشيدن به رفتار و افكارمان ما را به چيزي بسيار قدرتمند راهنمايي مي كند. ما را به درونمان مي كشاند تا به خردمندي و فرزانگي خود گوش دهيم. صرف كردن يك دقيقه چند بار در روز، براي ايستادن و نگاه كردن به آنچه انجام مي دهيم بيشتر به رانندگي در شهر و ايستادن در مقابل علايم ايست است. اين علامتها به ما كمك مي كنند تا به سلامت به مقصدي كه در پيش داريم برسيم.

آنچه براي خود انجام مي دهيد اين احساس را به ما مي دهد كه مورد مراقبت و توجه قرار گرفته ايم. اين همان چيزي است كه ما را خوشحال مي كند. كار ديگري كه مي توانيد براي خودتان انجام دهيد خنديدناست. هرچه بيشتر بخنديدي سالمتر و شاداب تر مي شويد. خنديدن به خود نه ديگران روش خوبي براي مراقبت كردن از خودمان است. با خنديدن به خود و انجام كارهاي كوچك براي خودتان واقعا به شما كمك مي كند كه احساس خوبي داشته باشيد. با خود همان گونه رفتار كنيم كه دوست داريم ديگران با ما رفتار كنند. زماني كه احساس يك قرباني را داريد آيا مي دانيد چه كسي شما را آزار داده؟ خودتان. چون شما مي توانيد بهترين دوست خود يا بدترين باشيد و اين بستگي به آن دارد كه چه فكري را برمي گزينيد و چه كاري را انتخاب مي كنيد.

نياز چيزي است كه ما براي زندگي و سلامت خود به آن محتاجيم. يك, خواست چيزي است كه اميد داريم ما را خوشحال سازد ولي اغلب اين كار را نمي كند. وقتي آنچه را كه مي خواهيد, به دست مي آوريد، احساس موفقيت مي كنيد ولي احساس سعادت مربوط به وقتي است كه چيزي را به دست آورده و خواسته باشيد. ما هرگز نمي توانيم به چيزي كه به آن احتياج نداريم به اندازه كافي دست پيدا كنيم. مانند پول خواستن است كه به دست آوردن آن و دريافت اين نكته كه خوشحالي آور نيست با هم موجب نمي شود كه از خواستن بيشتر به اين اميد كه موجب سعادت خواهد شد، دست برداريم.

گاهي مي توانيم فشار رواني زندگي خود را با نرفتن به طرف چيزي كه به آن نياز نداريم كاهش دهيم. فكر مي كني من و شما چه احساسي خواهيم داشت وقتي كه در نهايت سختي و تلاش خسته كننده چيزي را به دست آوريم كه متوجه مي شويم از جمله نيازهاي درجه يك ما نبوده است؟ قطعا احساس يأس مي كنيم و افسرده خواهيم شد. آيا مي دانيد وقتي امور بر وفق مرادتان نيست چه مي كنيد؟ چيزهاي بد را رها كنيم تا به چيزهاي خوب برسيم.

وقتي اوضاع خوب به نظر نمي رسد تو هم مي تواني همين كار را بكني و يا زندگي را ساده بگيري، آن قدر از چيزهاي غيرضروري بزني تا به هسته اصلي چيزي كه خوشحالت مي كند برسي. وقتي زندگي در طريق ساده قرار گرفت آن را در همان طريق حفظ كني. هرچه زندگي ساده تر باشد بيشتر احساس آرامش مي كني. نحوه نگرش ما به زندگي راه منحصر به فرد برخورد خود را انتخاب كنيم.

اگر دو عاطفه واقعي در زندگي ما وجود دارد، كه يكي عاطفه مثبت عشق و ديگري عاطفه منفي ترساست. وجود يكي يعني عدم وجود ديگري. مي توان گفت تمام عواطف ديگر از اين دو مشتق مي شوند. وقتي بر اساس عشق تصميم مي گيريم، بدون دخالت ترس احساس خوبي خواهيم داشت حتي قبل از آن كه بدانيم نتيجه اش چيست.

هريك از ما مي دانيم چه چيز برايمان خوب است. فقط بايد از شتاب زدگي به اندازه كافي بكاهيم و از خود مراقبت كنيم. ما بايد به طور منظم براي تغيير يافتن تلاش كنيم. يكي از راههاي تغيير رفتار صرف كردن مكرر يك دقيقه براي خود است. شما بايد آن قدر به صرف يك دقيقه ادامه دهيد كه روزي كار برايتان سهل و طبيعي شود.

يك دقيقه براي خودتان شما را به سوي بهتر فكر كردن و بهتر از سابق عمل كردن مي برد. ما هر روز بايد از نو ياد بگيريم كه چگونه از خود بهتر مراقبت كنيم. همه ما بيشتر به خودمان فكر مي كنيم. اين امري كاملا طبيعي است. وقتي بدون احساس گناه اين كار را انجام دهيم خود به خود پيشرفتي حاصل مي شود و به جايي مي رسيم كه به ديگران بينديشيم. ولي اكثرا از اين مي ترسيم كه مبادا گرفتار خودخواهي شده باشيم.

در دوران جواني افراد خوش نيت نگران ما مي شوند. آنها مي ترسند كه اگر بيش از حد به خود فكر كنيم به فكر ديگران و علائقشان نباشيم. چون آنها مي دانند اين نوع خودخواهي در زندگي مايه زيان است. در چنين وضعيتي است كه به جاي اعتماد كردن به ما، به خاطر اين كه ابتدا به خود اهميت داده ايم و سپس در ادامه راه براي ديگران اهميت قايل شده ايم، از ما مي خواهند اين نظم طبيعي را معكوس كنيم، يعني اول ديگران را در نظر بگيريم و بعد خودمان را، درست مانند آن كه گاري را جلوي اسب ببنديم. ما معمولا در طريق خوشبختي بيشتر اوقات ديگران را بر خود مقدم مي داريم و خود را در انتها قرار مي دهيم. اين كار ما را به جايي نمي رساند و باعث مي شود درجا بزنيم.

گاهي بزرگترهاي ما تصور مي كنند ما هيولاي كوچكي هستيم كه احساسات ديگران را پايمال مي كنيم و به اين خاطر كه اطمينان حاصل كنند به اندازه كافي دانش و آگاهي به دست آورده ايم كه ملاحظه مردم و ديگران را بكنيم و فراموش كردند نسبت به ما همان تواضع و فروتني را نشان دهند كه ما بايد نسبت به ديگران نشان مي داديم.